OKLUZJA - CZYLI WZAJEMNY KONTAKT GÓRNYCH I DOLNYCH ZĘBÓW

Okluzja, czyli sposób, w jaki nasze zęby stykają się ze sobą jest nie bez znaczenia dla naszego układu żucia oraz układu mięśniowo-szkieletowego. Zęby oprócz znanych nam funkcji, jak rozdrabnianie i przeżuwanie pokarmu, pełnią również inną kluczową rolę – stabilizują czaszkę podczas mechanizmu okluzji. Prawidłowo funkcjonujący zgryz, tzn. gdy występuje równowaga sił mechanicznych, stanowi wsparcie dla prawidłowej pozycji głowy i kręgosłupa podczas przeżuwania i przełykania pokarmu. Jeśli tego zabraknie, narażamy się na szereg zaburzeń z konsekwencjami dla całego organizmu – mówi lek. stom. Dorota Stankowska, autorka poradnika „Bądź bystry u dentysty”, specjalizująca się w leczeniu okluzji.

Jeśli szczęka i zęby są ułożone nieprawidłowo, wówczas dojść może do destabilizacji czaszki. Żuchwa jest z nią połączona siecią więzadeł i mięśni, a ich praca powinna być zsynchronizowana. - Mięśnie odpowiedzialne za otwieranie i zamykanie ust generują ogromne siły podczas żucia i zaciskania zębów. Jeśli więc jeden z tych elementów, w tym wypadku szczęka, nie będzie prawidłowo wsparta, zęby górne i dolne nie będą się prawidłowo kontaktować, to równowaga sił zostanie zachwiana i wpłynie to destrukcyjnie na inne części „układanki” – wyjaśnia stomatolog Dorota Stankowska. Zaburzenia w stawie skroniowo-żuchwowym mogą ponadto prowadzić do rozwoju takich zaburzeń jak: bezdech senny, zapalenie zatok, nawracające infekcje ucha.

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz