RDA i REA, co to właściwie jest?

Poziom ścieralności twardych tkanek zęba określają dwa współczynniki: REA (Radioactive Enamel Abrasion), czyli ścieralność (abrazyjność) pasty dla szkliwa oraz RDA (Radioactive Dentine Abrasion) - ścieralność (abrazyjność) pasty dla zębiny. Są one używane w stosunku do past do zębów. 

Żeby oznaczyć ich wartości wzbudza się neuronowo szkliwo i zębinę. Tak przygotowane tkanki szczotkowanie są badaną pastą do zębów, a starte fragmenty pozostają w badanym obiekcie, po czym jest oceniana radioaktywność spowodowaną obecnością startych tkanek. Pomiar pozwala określić stopień abrazyjności preparatu. 

Wraz ze wzrostem współczynników REA i RDA podnosi się działanie ścieralności pasty. Warto tu zaznaczyć, że wysoka wartość jednego współczynnika może zachodzić przy niskiej wartość drugiego, czyli: substancja, która działa mocno ściernie na szkliwo może o wiele słabiej działać na zębinę i odwrotnie. 

Wśród składników ściernych najwyższy wskaźnik ścieralności zębiny RDA wykazuje tlenek glinu (145 RDA). Krzemionka, jako popularny składnik ścierny past do zębów, wykazuje różną ścierność od 35 do nawet 145 RDA. Współczynnik RDA łagodny wynosi ok 30, średni: 70, a wysoki powyżej 100. 

Ścieralność jest ważna w momencie doboru odpowiedniej pasty do zębów. Do codziennego użytku powinno się stosować pasty z ok 45 RDA. Osoby z nadwrażliwością powinny stosować pasty z RDA ok 30. Pasty, które mają RDA 80 lub więcej stosujemy, co najwyżej, co kilka dni, w powyżej 100 najlepiej pod ścisłym nadzorem stomatologa. Pasty polerskie wykorzystywane w gabinetach stomatologicznych mają RDA nawet do 200. Stosowanie past z wysokim współczynnikiem RDA może spowodować osłabienie szkliwa, odsłanianie szyjek zębowych oraz ubytki abrazyjne, a przy tym wszystkim doprowadzić do powstania nadwrażliwości zębów. Niestety producenci past niezmiernie rzadko podają wartość RDA na opakowaniach swoich produktów.

REA najczęściej waha się w granicach 2-5. 

Paulina Mintzberg-Wachowicz