EROZJA SZKLIWA A KWASY WEWNĄTRZPOCHODNE

Czynnikami ryzyka mogą być:

Choroba refluksowa.

Bulimia lub anoreksja.

Silny lub przewlekły stres.

Ciąża a podczas niej wymioty

Przyjmowanie leków mających wpływ na pracę ślinianek.

Alkoholizm, narkotyki.

Niewłaściwa dieta i styl spożywania pokarmu (szybkie, łapczywe jedzenie, objadanie się).

Erozja początkowa – początkowo nie do wykrycia okiem nieuzbrojonym. Z czasem powierzchnia zęba staje się coraz bardziej matowa i nabiera innego odcienia. Szkliwo stopniowo traci charakterystyczne sfałdowania na powierzchni, krawędzie sieczne zębów stają się coraz wyraźniej zaokrąglone i przezierne. Zmiany w tym stadium nie docierają jeszcze do zębiny.

Erozja zaawansowana – szkliwo ulga dalszej destrukcji, staje się żółtawe i bez charakterystycznych pofałdowań powierzchni. Tworzą się wgłębienia w kształcie jamek – szczególnie na powierzchniach żujących. Bywa, że powierzchnia wypełnień wystaje ponad powierzchnię szkliwa. Pojawia się nadwrażliwość zębów.

Erozja ciężka – zmiany są silnie pogłębione, zęby są bardzo drażliwe, ponieważ erozja obejmuje także zębinę.

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz