Wypełnianie (plomba) w
zębie ma na celu odtworzenie tkanek zęba lub rekonstrukcję.
Współczesna stomatologia dysponuje szeregiem nowoczesnych materiałów pozwalających odtworzyć nie tylko funkcję zęba w jamie ustnej, ale również jego walory estetyczne, jak kształt i kolor utraconych tkanek. Materiały stosowane do wypełnień powinny wykazywać również brak toksycznego oddziaływania w jamie ustnej. Nie powinny podrażniać miazgi zębowej, powinny szczelnie wypełniać ubytek, zapobiegając wnikaniu drobnoustrojów czy blokując drażniący wpływ pokarmów na miazgę zęba.
Aby z miękkiego
materiału powstało twarde, odporne na siły podczas gryzienia wypełnienie,
konieczny jest czynnik inicjujący tę przemianę, fotopolimeryzacja. Aby
wypełnienie ściśle i szczelnie przylegało do zęba, stomatolog w specjalny
sposób przygotowuje tkanki zęba, używając tzw. systemów adhezyjnych.
Dzisiejsze materiały,
w pierwszej kolejności, dzielimy na kompozyty, które złożone są ze
światłopolimeryzowalnej żywicy i wypełniacza o różnej gęstości. Kompomery: Wykazują
niższą estetykę i wytrzymałość od kompozytów. Mamy także cermety czyli
połączenie glassjonomerów z cząsteczką metalu np. srebra i ormocery, w których
zastosowano ceramiczny wypełniacz. Obecnie, przy powszechnym stosowaniu
skanerów 3D, możemy zeskanować oczyszczony i uformowany przez stomatologa
ubytek w zębie i za pomocą specjalnej frezarki wyciąć potrzebny kształt
wypełnienia (wkłady typu inlay /onlay).
Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz
