RODZAJE SZCZOTEK DO ZĘBÓW

Szczotka do zębów służy przede wszystkim do oczyszczania powierzchni zębów z płytki nazębnej oraz resztek pokarmowych. 

W czasach prehistorycznych do oczyszczania zębów używano: gałązek drzew, wykałaczek, nici lnianych, ptasich piór czy ości ryb. Przyjmuje się, że pierwsza szczotka została wynaleziona w 1498 roku w Chinach. Wykonana była z gałązek i korzeni drzew wykazujących właściwości bakteriobójcze. W tamtych czasem popularne było też pocierania zębów sodą czy kredą. Pierwszą masowo wyprodukowaną szczotkę stworzył w Anglii William Addis w 1780 roku, ale pierwszy patent na szczotkę przyznano w 1850 roku H. N. Wadsworth'owi z USA. Proces produkcji był jednak skomplikowany: rączka zbudowana była z wielu otworów , w których dodatkowo umieszczono sierść niedźwiedzia – ale to rozwiązanie trafne nie było: sierść nie schła zbyt dobrze, zawierała bakterie, a pojedyncze włosia wypadały. Dlatego w 1938 włosie zastąpiono włosiem syntetycznym – nylonowym. 

Szczotki do zębów możemy podzielić na 3 rodzaje:

• Szczotki manualne

• Szczotki elektryczne

• Szczotki soniczne

SZCZOTKI MANUALNE

Powinny być z włosiem miękkim lub średnim. Rekomenduje się dobierać szczotki do wieku użytkownika.

Pierwszy rodzaj szczotek to szczotki dla dzieci: główka nie powinna przekraczać wielkości 2,5 cm, a długość rączki 7 – 9 cm. Szczotki dla dzieci dzielą się w zależności od wieku: najmniejsze szczotki przeznaczona są na dzieci o 0 do 24 miesięcy, potem od 3 – 6 roku życia i powyżej 6. 

Młodzież i osoby starsze mogą wybierać szczotki większe, w których główka ma wielkość 2,5 – 3 cm, a rączka 10 – 11 cm. 

Szczotką manualna jesteśmy w stanie wykonać do ok 600 ruchów podczas jednego mycia. 

Metodę szczotkowania szczotka manualną dobiera się indywidualnie do pacjentka podczas instruktażu po zabiegach higienizacyjnych. Warto zaznaczyć, że obecnie rezygnuje się z ruchów szorowania i okrężnych, na rzecz ruchów wymiatających. 

SZCZOTKI ELEKTRYCZNE

Pierwsza elektryczna szczoteczka do zębów została wynaleziona w  roku w Szwajcarii, ale w produkcji pojawiła się w USA w 1960 roku.  Wykonywała ruch posuwisto-zwrotne, a w 1987 roku w sprzedaży pojawiła się pierwsza szczoteczka z obrotową końcówką. Obecnie szczoteczki elektryczne wykonują ruchy oscylacyjno-rotacyjno-pulsacyjne i potrafi wykonać ponad 20 000 ruchów. 

Szczotka elektryczna doskonale radzi sobie z oczyszczeniem osadu u palaczy, kawoszy i osób pijących czerwone wino o ile używana jest w prawidłowy sposób. Okrągła główka szczotki elektrycznej powinna zostać przyłożona i pozostawiona na powierzchni zębów na 3-5 sekund. Wykonywanie szczotką jakichkolwiek ruchów (szorowania czy wymiatania) może skutkować urazami dziąseł i uszkodzeniem szkliwa. 

Szczotka elektryczna możemy być używana także przez dzieci – wg zaleceń producenta od 3 roku życia. Oczywiście pod nadzorem rodziców.

SZCZOTKI SONICZNE

Pierwsze projekty szczotki sonicznej pojawiły się pod koniec lat 80-tych. Na skale światową trafiły do produkcji w 1992 roku. Szczotka emituje drgania oraz fale dźwiękowe. Posiada główkę przypominającą szczotkę manualna (czyli podłużną). Ruch jaki trzeba wykonać szczotką soniczną to ruch wymiatania, on spowoduje najefektywniejsze oczyszczenie powierzchni zębów. 

Szczotka soniczna idealnie sprawdza się u osób mający problem z nadmiernym gromadzeniem się płytki bakteryjnej.  

Istnieją także szczotki soniczne dla dzieci i bardzo małą okrągłą główką, którą można stosować od momentu pojawienie się pierwszych zębów o dziecka – oczywiście także pod nadzorem rodziców. 

SZCZOTKA ULTRADŹWIĘKOWA

Ultradźwięk to o częstotliwość tak wysoka, że ludzkie ucho przestaje na nie reagować. Częstotliwość pracy wynosi 1 600 000 Hz (1,6 MHz), co daje 0–18 000 drgań sonicznych na minutę. Zdolność czyszczenia poza linią włosia wynosi do 5 mm. Szczotka może być bezpiecznie stosowana u pacjentów z chorobami dziąseł, użytkujących implanty, ale i dla tych, którzy dokładne oczyszczenie, „poślizg” i połysk zębów jest ważny. Szczotka dokładnie oczyszcza powierzchnie zębów – szczególnie okolic przydziąsłowych pod warunkiem wykonywanie ruchów wymiatających. Przy samym przyłożeniu za dużo nie zdziała.

Lic. Hig. Stom. Paulina Mintzberg-Wachowicz