HIPOPLAZJA

jest to niedorozwój szkliwa, co oznacza, że u chorego jest go znacznie mniej niż u zdrowej osoby.

Efektem jest redukcja jego grubości, co objawiać się może występowaniem:
• jednego lub wielu dołków o różnej głębokości i rozmieszczeniu na koronie zęba

• jednego lub kilku rowków o różnej szerokości

• całkowitego braku szkliwa na części zębiny

Hipoplazja znacznie częściej występuje w zębach stałych niż w mlecznych. Często towarzyszą jej wady zgryzu, wykształcenie zębów o nieprawidłowym kształcie a także skłonności do rozwoju chorób przyzębia.

Do głównych przyczyn choroby można zaliczyć:

• choroby przewodu pokarmowego

• choroby przebiegające z wysoką gorączką

• choroby takie jak: różyczka, odra, ospa, błonica

• choroby dotyczące: tarczycy, przysadki, grasicy czy trzustki

• nieprawidłową dietę z niedoborami wapnia, magnezu, fosforu, fluoru, białka i witamin D, K i A

• choroby przewodu pokarmowego powodujące zmniejszone wchłanianie powyższych składników

Leczenie w przypadku niedorozwoju szkliwa opiera się na zastosowaniu diety bez cukru, bez produktów kwaśnych natomiast zaleca się spożywanie produktów pobudzających wydzielanie śliny, z pełnego przemiału, gruboziarnistych kasz. Konieczne jest zachowanie wysokiej higieny jamy ustnej poprzez częste mycie zębów, zastosowanie miękkich szczoteczek, nici dentystycznych i płynów do płukania. Leczenie stomatologiczne opiera się na czyszczeniu złogów nazębnych, uszczelnianiu szczelin oraz bruzd, leczeniu próchnicy czy budowie koron w celach estetycznych. Lekarz ortodonta, jeśli to konieczne, dobiera natomiast odpowiedni aparat stały bądź zdejmowany w zależności od rodzaju wady zgryzu. 

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz