HIPODOCJA

Hipodoncja, to w odróżnieniu od hiperdoncji schorzenie polegające na braku zębów. O hiperdoncji mówimy jeśli zęby nie wykształcą się naturalnie – hiperdoncją nie będzie więc taki stan gdy pacjentowi brakuje kilku zębów w skutek ich utracenia (wyrwania lub wypadnięcia).

Schorzenie to jest dużo większym utrudnieniem niż hiperdoncja – o wiele łatwiej jest bowiem nadmiarowe zęby usunąć niż uzupełnić braki w zębach wynikające z hipodoncji. Hipodoncja jest schorzeniem wrodzonym – nie można jej nabyć. Chorowanie na hipodoncję wiąże się z wieloma problemami – są to zarówno problemy o podłożu funkcjonalnym (utrudnione przeżuwanie pokarmów) jak i psychicznym czy w zasadzie estetycznym.

Hipodoncja najczęściej dotyczy zębów górnych, jednak nie jest wykluczona w przypadku dolnej szczęki. Zazwyczaj u pacjentów z hipodoncją stwierdza się również inne choroby, głównie genetycznie, najczęściej jest to zespół Downa. Według danych szacunkowych na hipodoncję cierpi aż 5% całej światowej populacji! Zdecydowana większość z chorujących to kobiety.

Istnieje kilka rodzajów hipodoncji. Najpopularniejsze to:

Oligodoncja – brak więcej niż sześciu zębów

Mikrodoncja – obecność mikrozębów

Taurodontyzm – powiększona komora zęba trzonowego kosztem korzenia zęba

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz