CHOROBA GULLA

Obrzęk śluzowaty, dawniej choroba Gulla (łac. myxoedema) występuje w niedoczynności tarczycy, która najczęściej ma postać choroby Hashimoto. Może być też wtórna, na skutek uszkodzenia przysadki lub z powodu braku bądź niedostatecznego wydzielania podwzgórzowej tyreoliberyny.

Poza obrzękiem, pojawiają się objawy takie jak:

hipotermia (<30 st.C, nawet do 24 st. C)

znaczna bradykardia

hipoksemia z hiperkapnią (spowodowana słabą wentylacją)

hipoglikemia

hiponatremia

otępienie lub śpiączka

Rozwija się wstrząs. Napięcie mięśniowe jest zmniejszone, ale mogą wystąpić drgawki. Odruchy ścięgniste są osłabione. Możliwe jest wystąpienie objawów przedmiotowych innych chorób współistniejących (np. zapalenia płuc lub innych zakażeń, zawału serca, krwawienia z przewodu pokarmowego).

W zakresie układu pokarmowego dominującym problemem są zaparcia i wzdęcia, a w drastycznych przypadkach niedrożność porażenna. Osłabiona motoryka pęcherzyka żółciowego sprzyja powstawaniu kamicy.

W nasilonej niedoczynności tarczycy może zostać upośledzone wchłanianie jelitowe na skutek odkładania w ich ścianach mukopolisachardyów. Objawy choroby można zauważyć również w funkcjonowaniu układu rozrodczego, pod postacią zaburzeń miesiączkowania, obniżenia libido, zaburzeń owulacji oraz zwiększonego ryzyka poronienia i porodu przedwczesnego.
Diagnostyka niedoczynności tarczycy obejmuje badania laboratoryjne, obrazowe, EKG. W badaniach krwi obserwuje się zmniejszenie stężenia wolnych hormonów tarczycy, wzrost, prawidłowe lub zmniejszone TSH (w zależności od przyczyny), wysokie miano przeciwciał anty-TPO i anty-Tg (w chorobie Hashimoto).

Aby zapobiec niedoczynności tarczycy i niekiedy jej groźnym dla życia konsekwencjom, podstawowe znaczenie ma systematyczność i prawidłowe leczenie substytucyjne. Ważne jest również odpowiednie leczenie chorób ogólnoustrojowych, które współistnieją z niedoczynnością tarczycy, ponieważ mogą być one przyczyną wywołania śpiączki hipometabolicznej.

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz