DEMENCJA

Prawa osób z demencją często są ignorowane. A przecież już 4 miliony Polaków przyznaje, że ma w swoim otoczeniu osobę z zaburzeniami pamięci. 3 miliony twierdzą, że mają wśród bliskich lub znajomych osobę cierpiącą na chorobę Alzheimera. Mimo to świadomość objawów i przebiegu choroby jest bardzo niska. A w miarę utraty pamięci, chorzy nie powinni tracić swoich praw.
Prawa osób z demencją powinny być znane nam wszystkim i skrupulatnie przestrzegane.
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) definiuje demencję jako zespół objawów wywołany chorobą mózgu, zwykle przewlekłą lub o postępującym przebiegu, charakteryzujący się klinicznie licznymi zaburzeniami wyższych funkcji korowych. O demencji najczęściej mówi się w przebiegu chorób neurodegeneracyjnych, jak choroba Alzheimera czy choroba Parkinsona, ale schorzeń prowadzących do otępienia jest znacznie więcej.

1. Prawo do opieki medycznej i badań specjalistycznych, które pozwalają postawić diagnozę - potwierdzić bądź wykluczyć demencję. Dzięki szybkiej i prawidłowej diagnozie chory i jego bliscy mogą zaplanować przyszłość oraz przygotować się na nadchodzące zmiany.

2. Prawo do wiedzy na temat demencji, jej wpływu na życie chorego i jego rodziny oraz wiedzy o tym, jakie zmiany w zachowaniu i funkcjonowaniu chorego przyniesie postęp choroby.

3. Prawo do samodzielności. Każda osoba przewlekle chora chce jak najdłużej zachować samodzielność i żyć aktywnie, ale często potrzebuje wsparcia bliskich i zapewnienia bezpieczeństwa.

4. Prawo do decydowania o sobie. Demencja nikomu nie odbiera prawa do decydowania o własnym losie, rodzaju opieki, stosowanym leczeniu jeżeli decyzje mogą być przez chorego podejmowane świadomie.

5. Prawo do opieki. Każdy chory, który potrzebuje opieki powinien ją otrzymać nie tylko w domu, ale także w instytucjach do tego uprawnionych np. w domach opieki, oddziałach dziennego pobytu itp.

6. Prawo do szacunku. Opiekę nad chorym z demencją powinny sprawować osoby, które znają chorego, jego przeszłość i rodzinę. Tylko wtedy można zapewnić opiekę satysfakcjonującą chorego i dostosować ją do jego potrzeb, możliwości, stylu życia i preferencji.

7. Prawo do godności. Żadna osoba nie może być dyskryminowana z powodu wieku, choroby, niepełnosprawności, płci, wyznania, orientacji seksualnej czy statusu społecznego. Każdemu należy się godne traktowanie, niezależnie od tego kim jest.

8. Prawo dostępu do skutecznego leczenia. Na każdym etapie choroby pacjenci z demencją muszą mieć dostęp do leków i leczenia, które pozwala im godnie i jak najdłużej samodzielnie funkcjonować. Pieczę nad tym powinni trzymać lekarze, którzy się opiekują chorym na demencję.

9. Prawo do decydowania o ostatnich dniach życia. W okresie, gdy chory na demencję zachował możliwość świadomego podejmowania decyzji może on zaplanować, jak mają wyglądać ostatnie chwile jego życia. Rozmowy o tym nie należą do łatwych, ale wola chorego powinna być uszanowana.

10. Prawo do dobrych wspomnień. Osoby cierpiące na demencję często pragną, aby po ich śmierci bliscy otrzymali wsparcie rodziny i przyjaciół, a sami byli zapamiętani takimi, jakimi byli przed chorobą. To chyba najtrudniejsze z praw, jakie można mieć.

Źródło: Poradnik zdrowia

 

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz